اثر عوامل موثر کوارتز بر استحکام مکانیکی در بدنه های پرسلانی
خواص مکانیکی بدنه های پرسلانی در حدود یک قرن مورد بررسی قرار گرفته اند. در طول این مدت سه نظریه برای استحکام پرسلان ها ارائه شده است که عبارتند از:
-۱ فرضیه مولایت
-۲ فرضیه سخت گردانی انتشاری
-۳ فرضیه مسلح کردن زمینه
فرضیه مولایت حاکی از آن است که استحکام پرسلان فقط به چگونگی اتصال بلورهای سوزنی شکل مولایت بستگی دارد. مخصوصاً هرچه حجم مولایت و اتصال رشته های نازک آن بیشتر باشد، استحکام خمشی نیز بیشتر می شود. از این رو، اس تحکام خمشی پرسلان با توجه به این نظریه به این بستگی دارد که هرچه مقدار مولایت بیشتر شود و هرچه تداخل و پیوستگی رشته های مولایتی بیشتر باشد اس تحکام مکانیکی آن افزایش بی شتری دارد. از طرف دیگر، فر ضیه سخت گردانی انت شاری شرح می دهد که توزیع اندازه ذرات بلوری در فاز شیشه ای بدنه پرسلانی از جمله کوارتز و کریستال های مولایت، اندازه طول ترک های گریفیت که موجب افزایش اس تحکام می شود را محدود می کنند و هرچه طول ترک کوچکتر باشد، احتمال رشد ترک و در نتیجه انهدام قطعات کمتر شده که این به معنی افزایش استحکام مکانیکی است. بالاخره، روش اجرای فرضیه ی مسلح کردن زمینه به گسترش فشارهای تراکمی در فاز شیشه ای مربوط می شود که نتیجه ضرایب مختلف انبساط حرارتی توزیع اندازه ذرات یا فاز بلورین (معمولاً کوارتز) با فاز شیشه ای اطراف فاز زمینه است.
هرچه این فش ارها بیشتر باشند، اس تحکام بدنه های پرسلانی نیز بیشتر می شود. این پدیده به اثر پیش تنیدگی ۴ معروف است. با اینکه پیشنهاد شده است که در بدنه های پرسلانی، یک نظریه جهانی در مورد استحکام صادق است، اما هنوز هم در ارتباط با اثر مثبت و منفی کوارتز مازاد موجود در ریزساختار بدنه پرسلانی، ولی اثر آن در استحکام پرسلان اختلاف نظر وجود دارد. بویژه، اکثر گزارش هایی که از فرضیه مولایت و یا فرضیه ی سخت کردن انتشاری حمایت می کنند، ادعا می کنند که وجود کوارتزهای مازاد در بدنه کوارتز در هنگام سرد کردن برای استحکام پرسلان مضر هستند.
قوانین ارسال دیدگاه